کد مطلب:150232 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:195
نقش زن در کربلا
در فرهنگ اموی زن ابزاری در خدمت امیال حاكمان است، و هر كس قدرتش بیشتر است ارزشش بیشتر. و بدینسان پوچی نه تنها نصیب مردان می شود بلكه به سراغ زنان هم خواهد آمد. در فرهنگ كربلا اگر مردان میدان دارند، زنان نیز صحنه پردازند و اگر مردان با نثار خون خود می درخشند و به زندگی خود معنی می دهند، زنان با دلی قوی تر از شیر، صبورانه و پرمقاومت حادثه را تحمل می كنند و از آن دفاع می نمایند و نیز باران كلمات را بر یزید می افشانند و نمی گذارند درخشش حقیقت فراموش شود، و بدینسان از پوچی می رهند. آری برادر و خواهر هر دو: بدینسان از پوچی می رهند.
در این جلسه یك نكته بیشتر نداریم و آن اینكه همه شما از نفله شدن و پوچ شدن و هیج شدن كل زندگی تان باید بترسید چون همیشه زمین پرظلمت، ما را از یك پوچی به پوچی دیگری دعوت می كند و همیشه ما باید تلاش كنیم از این پوچی و بی محتوایی رها شویم. و فقط در فرهنگ كربلا كه جلوه كامل فرهنگ اسلام است انسان از پوچی می رهد. این شما و این تاریخ و این صحنه های همه دوران ها در همه زمین. هر كس اسلام ندارد و اسلامش به حسین علیه السلام ختم نشود همچون آبی است كه در شنزار كویر دنیا فرومی رود و هیچ حیات با نشاطی نصیبش نمی شود. حكمت حسین علیه السلام برای نجات انسان های ساكن شده در پوچی است. شما هر كاری كه در این دنیا می كنید اگر آن را ناخن بزنید و موشكافی كنید كه می خواهید از پوچی فرار كنید،
ولی اگر به فرهنگ كربلا نزدیك نشوید پوچی را پنهان می كنید. از دست یك پوچی به پوچی دیگر پناه می برید و خود را در سایه سیاه آن پنهان می كنید. بدون حسین علیه السلام محال است كسی شور و نشاط معنی دار پیدا كند. هیچ عارف و سالكی بی حسین علیه السلام نتوانسته به جایی برسد. و تذكرا عرض می كنم، چون مفصل آن را در شرح زیارت عاشورا عرض كردم كه حتی زیارت عاشورا یك سیر و سلوك كامل است برای انسانی كه می خواهد به آسمان وصل شود و از زمین دور گردد. لذا در ابتدا باید زیارت عاشورا دلپذیرتان شود و قلب،مقامات آن را تصدیق كند و اگر چنین شد تمام سلوك در تمام عمر همین زیارت عاشورا است.
و بدینسان كربلا به زن و مرد معنی می دهد و انسان را از پوچی می رهاند، چرا كه كربلا جنگ بین زندگی برای پوچی ها، با زندگی برای نجات از پوچی هاست. در یك زندگی همه چیز بی معنی و سطحی و بیهوده است. و در دیگری همه چیز عمیق و پرمعنی و باهدفت. یكی نمی میرد تا به خیال خود هیچ و پوچ نشود، و دیگری حتی مرگ را آری برادر مرگ را اوج معنی دارتر شدن خود می بیند. این جاست كه در فرهنگ جهت دار دینی، نه تنها نثار خون انسان، برای انسان اوج عبودیت را به همراه دارد، بلكه نفس كشیدن او هم عبادت می شود.
كسانی كه اباعبدالله علیه السلام نصحیت می كردند كه به كوفه نروید چون كشته می شوید، دروغ نمی گفتند. آنها كه می گفتند حاكمان خبیث اموی به شما اجازه حیات نمی دهند، دروغ نگفتند. پس این ها چه چیزی را نمی دیدند كه امام حسین علیه السلام می دید؟
در این جلسه یك نكته بیشتر نداریم و آن اینكه همه شما از نفله شدن و پوچ شدن و هیج شدن كل زندگی تان باید بترسید چون همیشه زمین پرظلمت، ما را از یك پوچی به پوچی دیگری دعوت می كند و همیشه ما باید تلاش كنیم از این پوچی و بی محتوایی رها شویم. و فقط در فرهنگ كربلا كه جلوه كامل فرهنگ اسلام است انسان از پوچی می رهد. این شما و این تاریخ و این صحنه های همه دوران ها در همه زمین. هر كس اسلام ندارد و اسلامش به حسین علیه السلام ختم نشود همچون آبی است كه در شنزار كویر دنیا فرومی رود و هیچ حیات با نشاطی نصیبش نمی شود. حكمت حسین علیه السلام برای نجات انسان های ساكن شده در پوچی است. شما هر كاری كه در این دنیا می كنید اگر آن را ناخن بزنید و موشكافی كنید كه می خواهید از پوچی فرار كنید،
ولی اگر به فرهنگ كربلا نزدیك نشوید پوچی را پنهان می كنید. از دست یك پوچی به پوچی دیگر پناه می برید و خود را در سایه سیاه آن پنهان می كنید. بدون حسین علیه السلام محال است كسی شور و نشاط معنی دار پیدا كند. هیچ عارف و سالكی بی حسین علیه السلام نتوانسته به جایی برسد. و تذكرا عرض می كنم، چون مفصل آن را در شرح زیارت عاشورا عرض كردم كه حتی زیارت عاشورا یك سیر و سلوك كامل است برای انسانی كه می خواهد به آسمان وصل شود و از زمین دور گردد. لذا در ابتدا باید زیارت عاشورا دلپذیرتان شود و قلب،مقامات آن را تصدیق كند و اگر چنین شد تمام سلوك در تمام عمر همین زیارت عاشورا است.
و بدینسان كربلا به زن و مرد معنی می دهد و انسان را از پوچی می رهاند، چرا كه كربلا جنگ بین زندگی برای پوچی ها، با زندگی برای نجات از پوچی هاست. در یك زندگی همه چیز بی معنی و سطحی و بیهوده است. و در دیگری همه چیز عمیق و پرمعنی و باهدفت. یكی نمی میرد تا به خیال خود هیچ و پوچ نشود، و دیگری حتی مرگ را آری برادر مرگ را اوج معنی دارتر شدن خود می بیند. این جاست كه در فرهنگ جهت دار دینی، نه تنها نثار خون انسان، برای انسان اوج عبودیت را به همراه دارد، بلكه نفس كشیدن او هم عبادت می شود.
كسانی كه اباعبدالله علیه السلام نصحیت می كردند كه به كوفه نروید چون كشته می شوید، دروغ نمی گفتند. آنها كه می گفتند حاكمان خبیث اموی به شما اجازه حیات نمی دهند، دروغ نگفتند. پس این ها چه چیزی را نمی دیدند كه امام حسین علیه السلام می دید؟